Koprowy Wierch z psem

Do Koprowego Wierchu (2 363 m n.pm.) z psiakiem przymierzaliśmy się kilka razy. Chwile zawahania pojawiały się nawet tuż przed szczytem.

Trasa bardzo widokowa, dla człowieka niespecjalnie trudna. Pies jeśli jest zwinny i wysportowany też da sobie spokojnie radę, ale najwyższy poziom skupienia i czujność jest tutaj wymagana.

Start: Szczyrbskie Jezioro

Koprowy Wierch można zdobyć idąc przez Popradzki Staw (Popradske Pleso) i Dolinę Hińczową lub podążając Doliną Koprową. My zdecydowaliśmy się na tą pierwszą opcję.

Wycieczkę rozpoczęliśmy niedaleko Szczyrbskiego Jeziora, gdzie na parkingu przy drodze pozostawiliśmy nasz samochód. Stamtąd do Popradzkiego Stawu dostaniemy się szlakiem niebieskim – około godziny marszu. Bezpośrednio ze Szczyrbskiego Jeziora można iść także szlakiem czerwonym – trasa jest jednak nieco dłuższa.

Po drodze: Cmentarz Ofiar Tatr

Pod koniec tego odcinka odbiliśmy na szlak żółty prowadzący na Symboliczny Cmentarz Ofiar Tatr – polecamy, miejsce jest warte zobaczenia.

Z Cmentarza dostajemy się nad Popradzki Staw. Jeśli ktoś nie dysponuje dużym zapasem czasowym to polecamy wyjście na Sedlo pod Ostrovu. To krótka, ale intensywna wycieczka z malowniczym widokiem na jezioro.

By dostać się na Koprowy Wierch wracamy na szlak niebieski i idziemy Doliną Mięguszowicką.  Po około 30 minutach marszu dotrzemy na rozgałęzienie, gdzie znaczna część turystów odbija w prawo – na Rysy.

My trzymamy się szlaku niebieskiego i docieramy do Doliny Hińczowej. Mijamy Hińczowe Stawy i po około 1 h 45 min docieramy na Koprową Przełęcz Wyżnią.

Tam odbijamy na szlak czerwony – do szczytu pozostało jakieś 30 minut.

W połowie drogi pojawiają się w nas jednak wątpliwości – skałki wydają się być zbyt trudnym wyzwaniem dla naszego psa. Nieco zrezygnowani podejmujemy decyzję o rozdzieleniu się i zdobyciu szczytu na zmianę, niestety bez psa.

Po namyśle stwierdzamy jednak, że próbujemy iść dalej – chociaż kawałek. Husky Arya, początkowo mocno przez nas asekurowana, daje sobie nieźle radę. Zgodnie dochodzimy do wniosku, że gdyby nie była z nami związana uprzężą już dawno byłaby na szczycie.

Na szczycie miejsca dna odpoczynek jest niewiele, zjadamy szybciutko kanapki, napawamy się widokami i zaczynami schodzić w dół. Po drodze mamy kilka przystanków na krótkie sesje fotograficzne – Arya wzbudza niemałe zainteresowanie wśród innych turystów 🙂

Aktualizacja: po zmianach w regulaminie TANAP od 15 grudnia 2023 roku na powyżej opisaną tarsę nie wejdziecie z psem z uwagi na zakaz. Więcej informacji na temat szlaków objętych zakazem wprowadzania psów znajdziecie na stronie TANAPU – zobacz.